Californian sunshine

De bus vanuit Jamaica Plain sloot naadloos aan op de metro, en evenzo had ik na de metro meteen een shuttle op Boston-Logan die me naar de terminal bracht. Dit keer vloog ik met American Airlines, dus ik had de Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen compleet. Het inchecken ging snel en bij de douane was het erg rustig. Om half tien was ik al door het circus heen, terwijl ik pas om twaalf uur de lucht in zou gaan. Genoeg tijd om mijn mail bij te werken en wat te snacken, want met een vlucht van een kleine drie uur en een tweede van 4.5 uur zag ik de bui al weer hangen: geen voer in het vliegtuig. De eerste vlucht naar Chicago was zo om en gelukkig had ik maar een dik uurtje voor mijn connectie. Precies genoeg tijd om van terminal te wisselen, een beetje op te frissen en wat fastfood te graaien. In totaal was het een dikke zeven uur vliegen, tegen de wind in. Op de tweede vlucht naar San Francisco had ik iets minder geluk met mijn zitplaats. Ik zat tussen twee American-sized stewardessen, die hun hele leven dus onder en rond hun stoelen gestouwd hadden. Daarnaast was het veel te warm in het vliegtuig, al met al geen pretje. Ik heb mijn reistijd wel nog nuttig kunnen gebruiken om foto´s van zowel San Diego, Boston and New York uit te zoeken. Drie tijdzones terug kwam ik met een vertraging van een dik half uur rond zessen in San Francisco aan. Van daar uit ben ik met een BART trein (Bay Area Rapid Transit) naar het hostel in Downtown San Francisco gereist, dat was maar een half uur. Vervolgens was het vijf minuten lopen naar het hostel, maar met de behoorlijke wietgeur die rond het station hing was me dit meer dan genoeg. Mijn kamergenoten waren dezelfde dag aangekomen, of kwamen kort na mij aan in het hostel. Het hostel was echt Megagroot, zes etages hoog (exclusief de party-kelder)! Ik had inmiddels weer honger en ben op zoek gegaan naar een grocery store. Degene die het dichtste bij was, was erg klein (Europa-size :P), dus daar was ik snel weer buiten. Omdat er veel raar volk op straat rond zwierf heb ik mijn verkenningstocht kort gehouden en bij de subway aan de overkant van het hostel een foot brood gehaald. Mijn eerste indruk van San Francisco was dus niet zo goed. ´s Avonds was ik al vroeg buiten westen, en ik had geen wekker gezet in de hoop wat langer te slapen.

Na het uitslapen ben ik zaterdagochtend boodschappen gaan doen. Nu ik toch tot donderdag in San Francisco zou blijven kon ik wel gewoon wat kaas, vlees, brood en melk inslaan, de standaard grote verpakkingen. Om me tegen mezelf te beschermen had ik besloten de zaterdag qua sightseeing te laten voor wat het is en bij te laden voor wat ging komen. Ik heb was gedaan, blog geschreven en een plan voor de komende dagen gemaakt. Ben er naast de grocery-shopping alleen op uit gegaan voor een relatief korte run naar het Ferry building in de baai. Het was druk op straat; het was zaterdagmiddag en mooi weer (> 20 graden). Bij het Ferry building was een markt aan de gang, dus daar ben ik nog een stuk naar het, voor touristen minder aantrekkelijke, zuiden gerend. ´s Avonds weer op tijd naar bed, want na een dag weinig gezien te hebben had ik enorm veel zin in de zondag!

Zondagochtend ben ik al om kwart voor acht uit het hostel weg gelopen, het zou weer een zonnige dag worden. Natuurlijk moest ik die dag de Golden Gate Bridge zien. Allereerst ben ik naar het Golden Gate Park gelopen. Dit is niet het park bij de brug! Ik heb in het begin flink door gestapt om het smerige centrum uit te komen, want ondanks de vroege zondagochtend hing er, naast een berg zwervers, toch nog wat gespuis rond. Een kleine omweg tussendoor bracht me langs de City Hall, even een foto gemaakt en verder. Verder kwam ik nog langs de University of San Francisco, met een mooie door palmbomen geflankeerde entree. Het was uiteindelijk een dik uur lopen naar het Golden Gate Park, waarin ik vanwege de hoogte mijn eerste glimpse van de Golden Gate Bridge in het noorden op kon vangen. Dit park is zeker zo mooi als Central Park in New York, maar dan met een flinke dosis palmbomen. Iedereen die ik er tegen kwam was aan het hardlopen, fietsen, skaten, of de kids uit aan het laten. Dit park ben ik helemaal van Oost naar West doorgelopen; veel water, kleurrijke bloemenperken, sportbanen, een handvol musea en speciale tuinen, uitgestrekte grasvelden met picknickbanken, idyllische bruggetjes, een buffalo-wei en helemaal in één van de westelijke uithoeken, als klapper op de vuurpijl, de koningin Wilhelmina tuin met een Nederlandse windmolen. Blij te zien dat we ook territorium in California hebben. Hebben we toch nog iets :P. Aan de overkant van de weg lag Ocean Beach, een erg winderig strand maar toch lekker in het zonnetje. Omdat ik inmiddels al vier uur bijna non-stop aan de wandelen was, was het tijd voor een vroege lunch op het strand. Het kon slechter.
Ik twijfelde even of ik vanwege de afstanden een bus richting het noorden zou zoeken of mijn reis te voet verder zou zetten. Omdat het nog maar net middag was ging ik voor het laatste. Dit was een goede keus, want nadat ik bij Ocean Beach een scherpe bocht in de kustlijn had gemaakt was het volgende park al in zicht. Ik kwam snel bij Lands End, waar ik de Coastal trail richting het noorden begon te volgen. Dit was een erg mooi pad omdat het kort langs de kust liep (goh..) en geheel in het bos was. Af en toe was er een stukje Golden Gate Bridge tussen de bomen te bespeuren. Er waren veel mensen met de hond aan het wandelen, en ik kreeg de complimenten van locals deze spot gevonden te hebben (na het vragen of ze een foto van me konden maken): ´de meeste touristen komen niet verder dan Fischerman´s warf´, haha. Het was erg mooi, en af en toe kwam er een strand; China beach en Baker beach. Baker beach is het mooiste strand van San Francisco; de Golden Gate Bridge is vrij kortbij en het strand ligt in tegenstelling tot de anderen uit de wind. Hier was het dan ook best druk. Langs de kust ben ik verder gelopen richting de brug. Door de Presidio, een park dat eerst als basis diende van het leger. Hoe dichter ik bij de brug kwam, hoe mooier hij werd. Bij de oprit van de brug voor fietsers en voetgangers was het ontzettend druk, en ik moest even wachten om foto´s te schieten zonder dat ik twintig andere touristen bij me op de foto had staan. De brug is echt zo mooi als hij er op de plaatjes uit ziet!! Hier heb ik een hele poos gestaan, en uiteindelijk ben ik verder gelopen op het laatste stukje Coastal trail. Het pad daalde nu af tot aan het water, en een verhard voetpad volgde de kustlijn tot aan Crissy field. Ook een strand met uitzicht op de brug, nu vanuit het Oosten. Hier zaten genoeg mensen te BBQ-en. Het was wederom druk langs het water, en ik ben verder richting het Oosten en dus Fischerman´s Warf blijven lopen. Fischerman´s Warf was echter nog een aardig stuk, en omdat ik al meer dan zeven uur (pauzes niet meegerekend..) aan de wandel was en de middag ook al ver gevorderd was, heb ik in Marina een bus richting het centrum gepakt. In Chinatown heb ik de bus verlaten voor het avondeten, en vervolgens ben ik van daaruit via Trader Joe´s terug naar het hostel gewandeld. Dat was een omweg en zo was het toch al half zeven voor ik terug was. In totaal ben ik meer dan acht uur aan het wandelen geweest die dag, dus een 35-40 km aan sightseeing had ik er wel op zitten... Verklaard waarom ik kapot was toen ik terug was. Voor degene die graag wat minder willen lopen op een dag: je kan vanuit het centrum ook bus vijf naar het Golden Gate Park pakken, in het park gebruik maken van de shuttle, en vanuit de Presidio of de Marina respectievelijk de bus of cable car naar Downtown pakken. Natuurlijk wou ik de foto´s die ik die dag gemaakt had nog groot op mijn laptop bekijken, maar dit was ook mede door de warmte in het hostel vechten tegen de slaap. Na het verwijderen van de onscherpe foto´s had ik ook weer plaats op mijn camera voor de volgende dag sightseeing. Een helder moment komt meestal tussen een uur of acht – negen, wanneer een medewerker van het hostel alle zes de etages van het hostel afgaat met een luidspreker om te verkondigen dat er een half uur later ´free beer in the basement´ zal zijn. Vast gezellig, maar op dat tijdstip was ik meestal al slaapdronken :P.

Maandagochtend had ik gelukkig geen spierpijn en had ik weer energie genoeg voor even more sightseeing. De snurkbeer had afgelopen nacht de kamer verlaten, pfew... Voor het eind van de ochtend had ik een tour naar Alcatraz gereserveerd. De Lonely Planet route door Downtown San Francisco en Chinatown kon ik daar prima voor in mijn schema passen. Deze begon namelijk bij de zuidelijke poort van Chinatown en eindigde in de buurt van de pier waar mijn cruise naar Alcatraz zou vertrekken. De tour bracht me door straatjes in Chinatown waar stukjes van Karate Kid en Indiana Jones waren gefilmd, en een straat met allerlei spreuken in de stoep. Na het deel in Chinatown kwam de route langs het café waar FF Coppola het script voor de Godfather had geschreven, en vervolgens begon mijn steile klim naar de Coit tower. Dit was het eindpunt van de tour, en omhoog gaan in dit torentje was belachelijk duur dus dat heb ik niet gedaan.
Vervolgens was het nog zo´n tien minuten lopen naar pier 33, waar de boot naar Alcatraz zou vertrekken. Omdat het begon te miezelen en het al de hele ochtend bewolkt was pastte het weer ook helemaal in de Alcatraz-setting. De boot-tour duurde ongeveer een half uur, en daarna mocht je elke ferry terug naar de pier pakken. Ik ben begonnen met het bekijken van een video over Alcatraz, die echt heel interessant was en ook dingen belichtte die de meeste mensen niet weten. Wisten jullie namelijk dat Alcatraz eerst een militair fort was om de San Francisco baai te beschermen in de tijd van de Gold Rush? Het was vanwege zijn ligging in de baai een heel strategisch punt aan de westkust. Californië is nooit aangevallen, en later heeft men zich bedacht dat het eiland ook uitermate geschikt zou zijn om badjes op te sluiten. Ook verrassend vond ik dat de officers van de gevangenis ook gewoon met hun hele familie op het eiland woonden, inclusief de kids. De kinderen gingen dan eerst met de boot om op school te komen en keerden ´s avonds weer terug op het rustige eiland. De gevangenen zaten dan al binnen, en deze zagen ze sowieso maar zelden. Na de film ben ik met de guided-audio tour begonnen, dat was helemaal geweldig. Voor het grootste deel ging deze door het cellhouse, daar waar de gevangenen opgesloten zaten. Dit ging helemaal over datgene waar iedereen direct aan denkt bij The Rock; het leven van de gevangenen zoals dit in veel films wordt vertoond. Daarnaast waren er de sappige verhalen over ontsnappingspogingen, een opstand in de gevangenis, en stukjes over de krankzinnigen die daar opgesloten zaten. De tour leidde ook nog door onder andere de keuken, controlekamer en de eetzaal. Het werd allemaal super helder verteld en de route kwijt raken was vrijwel onmogelijk. Zelfs de drukte in het cellhouse was geen belemmering. Na de audio tour ben ik verder het eiland gaan verkennen en heb ik nog een paar mooie foto´s geschoten, de lucht begon inmiddels op te klaren. Ik wou helemaal rond het eiland lopen, maar dit was niet mogelijk omdat een groot deel was afgesloten omdat de vogeltjes daar bezig waren.
February 18th 2013, 2.30 p.m.: escaped from Alcatraz (by cruise ship :P).
Ik ging verder naar Fischerman´s Warf. Volgens de Lonely Planet was een bezoek aan pier 39 daar een verplicht nummer. Hier kon je werkelijk over de hoofden lopen, het was super toeristisch. Veel neppe havenwinkeltjes met souveniertjes en eetkraampjes. Ik heb een foto gemaakt aan het eind van de pier, waar veel zeeleeuwen zitten, en heb de gekte daarna weer snel verlaten. Er lagen veel vistentjes langs het water, en het werd wat meer gezellig druk. In Fischerman´s warf lag ook nog de USS Pampanito, een gerestaureerde submarine die volgens de Lonely Planet zes tochten in de Tweede Wereldoorlog had overleefd. De entree zonder de audiotour was al vrij duur, de boot was klein en ik wou voor het duister werd nog meer dingen zien, dus daar ben ik niet naar binnen geweest. Vanuit FW ben ik de Municipal pier op gelopen, voor een mooi uitzicht op Alcatraz. Het meer westelijke Fort Mason was niet zo interessant, en de foodtrucks die de Lonely Planet beloofde waren er (nog) niet. Via Lombard street ben ik terug gelopen naar FW voor een echte Clam Chowder: super lekker! En tevens onder het genot van livemuziek. De bediening was sloom, waardoor ik na de Clam Chowder wel weer genoeg opgeladen was om terug naar het hostel te lopen. Dit heb ik via de cable-car route gedaan, die vlak bij mijn hostel begint/eindigt. Het uitzoeken van foto´s en mails met East en Far-East was wederom voldoende programma voor de avond.

Dinsdagochtend ben ik eerst langs het visitor information center gegaan om te vragen of ze tips hadden voor iemand die zonsopgang bij de Golden Gate Bridge wou zien, een bezoek aan Berkeley wou brengen en op zoek was naar een kortingskaart voor het California Academy of Sciences. Omdat het visitor center pas om 09:00 open ging en ook het California Academy of Sciences pas om 09:30 open was, ben ik die dag iets later op pad gegaan. Door de stromende regen ben ik na het visitor center naar het ticketbureau op Union Square gegaan, waar ik een studenten-discount ticket kon krijgen voor de Academy. Toen snel naar de bus; het was prima weer voor een binnenactiveit... De academy ligt ook in het Golden Gate Park, dus ik wist al hoe ik er moest komen. Het 25-dollar ticket voor de academy was het geld meer dan waard, heb me er de hele dag kunnen vermaken. Het was een combinatie van een dierentuin, laboratoria (sommige met een knipoog voor de kids), science-museum, en nog vanalles. Moeilijk te omschrijven, maar naast de evolutietheorie hadden ze ook een behoorlijke portie geology. Alles erop gebrand om de jeugd enthousiast te maken voor Science, echt geweldig hoe dat gebouw ontworpen is!
Ik ben in de kelder begonnen, dat helemaal op het leven in water was gericht. Ze hadden daar super grote aquariums met koraalrif en bijbehorende fancy visjes, een walk-through aquarium, moeras met krokodillen, grote schildpadden, exotische kwallen en supermooie zeepaardjes. Op de begane grond was een Afrikaanse hal waar ze tropische pinguins hadden. Ik was natuurlijk benieuwd naar het ‘Science in Action’ deel, waar ze filmpjes zouden vertonen over de laatste wetenschappelijke ontdekkingen. Dit was leuk, zo hadden ze bijvoorbeeld een filmpje over de iGEM competitie! Hierin vertelde een team van Stanford over hun project. Verder op de begane grond hadden ze nog een stuk over de Baobab bomen uit Madagaskar, uitleg over het ontstaan van leven en over welke rol eilanden hebben gespeeld in de evolutie. Dit was allemaal heel helder uitgebeeld zodat het ook voor kids te snappen is. Daarnaast was er nog een deel met tropische planten, een vijver met stingrays en andere platvissen, en een aardbeving-simulator. Op de begane grond was ook de ingang van het indoor-tropische regenwoud. Dit was echt super cool!! Uhmm.. best warm en vochtig :P. Door aparte deuren kom je in het tropische klimaat terecht, en doorloop je alle lagen van het tropische regenwoud tot aan de derde verdieping in het gebouw. In elke laag van het bos werden bijbehorende dieren vertoond. Gelukkig zaten alle giftige dieren in vitrines en vlogen alleen de vogels en vlinders los rond. Zo hadden ze een berg tropische kikkers in alle mogelijke kleuren, slangen, spinnen, gekko’s, en nog een hoop vieze insecten. Richting de top van het tropische regenwoud loop je door de boomkruinen, en daar zaten superveel verschillende kleine vogeltjes. Daarnaast zaten er ook veel vlinders, waardoor er streng gecontroleerd moest worden of je er per ongeluk geen meenam bij het verlaten van het regenwoud. Helemaal bovenin was er een glazen lift, waarmee je door alle lagen van het regenwoud het moeras in kon zakken in de kelder, dat diende als de onderste laag van het nagemaakte regenwoud. Vanuit de kelder terug op de begane grond ben ik naar de show in het planetarium gegaan. Dit was een grote bol met een tribune van stoeltjes, waar een 360 graden-view film werd vertoond over de platentectoniek. Hierbij was een live-verteller, want ze lieten ook zien waar de laatste aardbevingen waren en op welke plaatsen in de wereld er op dat moment aarbevingen waren. Daarnaast vertelden ze uitgebreid over de aarbeving in San Francisco die destijds vele mensen het leven gekost heeft. Er zullen nog meer grote aardbevingen in Californië plaats gaan vinden, want over een aantal jaartjes (100 miljoen :P) ligt Los Angeles ook in San Francisco! Na de show in het Planetarium ben ik naar het laatste deel van de Academy gegaan: het living roof. Dit staat vol met allerlei planten om vlinders aan te trekken, en zonnecellen. Inmiddels was het zonnetje weer terug, en rond half vijf had ik wel alles gezien. Ik heb de bus terug gepakt richting het centrum, en ben van daaruit naar de winkel gelopen om salades te halen voor het avondeten.

Woensdags zou natuurlijk de zon weer schijnen en ben ik de hele dag buiten geweest. Van vóór zonsopgang tot ruim ná zonsondergang. Om half zes had ik de bus in de buurt van mijn hostel om naar de Golden Gate Bridge te gaan. Het hele stuk hardlopen naar de brug zou wat erg ambitieus zijn geweest, maar omdat de bus in het begin van de Presidio stopte moesten er toch nog wat kilometers gemaakt worden. De route die ik op google maps gezien had kon ik niet volgen vanwege werkzaamheden aan de weg, en ik moest via een omweg naar Crissy field. Omdat het natuurlijk nog duister was had ik ook enige vertraging ingecalculeerd; de zon zat nog ver onder de horizon toen ik op het strand in Crissy field aan kwam. Met de verlichtte Golden Gate in het zicht ben ik richting de brug beginnen te klimmen, en toen de zon eenmaal begon te komen was ik de brug al overgestoken. Vanuit de Horseshoe Bay ben ik terug gerend over de brug en op het midden van de brug heb ik gekeken hoe de zonnestralen langzaam een steeds groter stuk van de San Francisco Bay belichtten. Prachtig! Toen de zon al wat hoger stond ben ik terug gerend richting Crissy field en heb ik nog een foto gemaakt vanuit Fort Point. Vervolgens heb ik de route van zondagmiddag nog eens over gedaan door helemaal langs het water naar Marina te rennen. Een erg populaire hardlooproute (na zonsopgang :P)! In Marina heb ik een bus gepakt die bijna voor mijn hostel stopte. Na een koninklijk ontbijt, douchen en lunch smeren ben ik met BART naar Berkeley gegaan. Erg handig, want het station was vlak bij mijn hostel en in Berkeley vlakbij de University of California Berkeley. Zo had ik maar een half uur reistijd! In Berkeley ben ik echter eerst richting de Berkeley Marina gaan lopen. Het eerste stuk liep ik door het centrum van Berkeley, en na nog ongeveer een uur lopen kwam ik bij het Aquatic park. Dit zag er al veel belovend uit. Via een voetgangsbrug over grote snelwegen kwam ik in de Marina aan. Hier vond ik snel een prima locatie voor de lunch, die een handvol eekhoorntjes graag met me wilde delen. Ik was erg verbaast dat de beestjes totaal niet schuw waren, en hoeveel er zaten. Ze waren aan het klimmen tussen de rotsen langs het water of nootjes aan het zoeken in het gras. Toen ik na de lunch verder liep kwam de aap uit de mouw: daar waren mensen met kleine kinderen de eekhoorntjes aan het voeren. De meeste hadden daarvoor hengeltjes, zodat ze de arme beestjes naar het voedsel konden laten reiken. Het zag er wel grappig uit. Mijn tocht volgde verder door het Shorebird park, langs de recreatie haven en door het César Chávez park. Het was prachtig weer en er waren veel mensen aan de wandel. Halverwege de middag heb ik de bus gepakt naar het centrum van Berkeley, want de weg terug was een flink stuk bergop. De ingang van de UCB ligt slechts twee blokken van het BART-station, dus die had ik zo gevonden. De campus van UCB is prachtig: bijna net zo mooi als die van Caltech! De universiteit ligt helemaal tegen de berg aan, en het is een best grote campus. Af en toe ben ik een gebouw binnen gelopen (indrukwekkende bibliotheek!), maar het was te mooi weer om veel binnen te zijn. Er lopen zelfs riviertjes door de campus, dat heeft Caltech dan weer niet :P. De zuidkant van de campus mondt direct uit in een gezellig winkelcentrum met veel restaurantjes, ideaal. Hier bruiste het van de studenten. Geen verkeerde plek om te studeren dus! Toen het donker begon te worden heb ik de BART terug gepakt naar het centrum van San Francisco en ben ik Thais gaan eten. ’s Avonds heb ik mijn spullen in de backpack gerearranged voor de vlucht en ben ik op tijd gaan slapen.

Donderdag ochtend moest ik op tijd uitchecken, maar ik mocht mijn grote backpack nog tot de middag in het hostel stallen. De paar uurtjes voordat ik de BART naar het vliegveld moest pakken heb ik gebruikt om nog wat goedkope kleren aan te schaffen, want ik had nog wel wat plaats om deze mee te nemen.
Het was lekker rustig op SFO, ik heb nergens langer dan vijf minuten in een rij hoeven staan. De reis naar huis was prima, met uitzondering van 1) de chauvinistische Franse klootzakken in Parijs die dachten dat ik na vijf maanden States wel op Frans over ging schakelen, en 2) het feit dat mijn backpack voor de derde keer was doorzocht, zucht. Pap en mam waren me in Brussel op komen halen, dus de tweede ontvangst in Europa was een stuk beter!



Dit was mijn laatste verslag.
Het was geweldig.


Respect voor iedereen die zich tot hier door mijn lappen tekst heen heeft weten te slaan, als ik zo terug kijk zitten hier nog bijna 70 A4-jes voor! Bedankt voor jullie interesse!

Groetjes René

P.S. De foto’s kunnen jullie via deze link bekijken:

https://picasaweb.google.com/101368684832177328515/CalifornianSunshine?authkey=Gv1sRgCLjj25n5ipGwHw#